Co oznacza klasa tonalności V, którą często można spotkać w opisie poszczególnych płytek? To nic innego, jak informacja o tym, jak bardzo płytki, znajdujące się w paczce różnią się od siebie odcieniem, a nawet wzorem. Nie wszystkie płytki muszą być bowiem jednokolorowe, te inspirowane samą naturą, są najczęściej właśnie tonowane, by jak najlepiej odzwierciedlały piękny obraz drewna, betonu, piasku czy choćby cegły. Co zatem warto wiedzieć o płytkach tonalnych i jak czytać klasy tonalności V?
Płytki tonalne – które to są?
Właściwie chyba trudno sobie nawet wyobrazić, by płytki, które imitują kamień czy drewno, odznaczały się jednolitym ubarwieniem czy wzorem. Przecież właśnie po to projektanci inspirują się naturą, by w pełni oddawać jej urok ale też pewnego rodzaju nieprzewidywalność. I właśnie w tym celu stosuje się płytki cieniowane czy tonalne, które będą się różnić od siebie poszczególnymi detalami na przykład ułożeniem sęków w drewnie czy użyleń w kamieniu a nawet odcieniem, dzięki czemu po ułożeniu płytek w jedną całość, uzyskuje się spektakularny efekt naturalnych materiałów. Płytki tonalne najczęściej imitują drewno, piasek, cegłę, kamienie, glinę czy beton. I to właśnie niejednolite wybarwienie sprawia, że płytki świetnie imitują naturalne materiały, a tym samym do złudzenia odzwierciedlają ich ciekawą i niebanalną strukturę. Warto wiedzieć, że różnice w tonalności płytek mogą być zarówno subtelne, jak i bardzo mocno widoczne i to własne obrazuje klasa tonalności.
Jakie są klasy tonalne płytek?
Choć producenci mogą stosować różne oznaczenia, co do różnorodności odcieni czy wzorów płytek, to najczęściej na opakowaniu można odczytać jedną z klas tonalności:
V1 – tą klasą oznaczone są płytki o jednolitym ubarwieniu. Oznacza to, że jeśli w ogóle płytki są cieniowane, to różnice są niewidoczne albo mało zauważalne.
V2 – tutaj różnice są zauważalne, ale tonacje płytek są bardzo zbliżone do siebie.
Porcelanosa Noa Tanzania Almond
V3 – płytki oznaczone tą klasą, będą już się różnić od siebie dość znacznie zarówno odcieniem jak i samymi detalami we wzorze. Zasada jest jednak taka, że każda z płytek musi odznaczać się podobnym umaszczeniem kolorystycznym.
V4 – z takim oznaczeniem płytki mogą różnić się od siebie nie tylko odcieniem, ale nawet kolorem czy wzorem. To znaczy, że płytki w ramach jednego opakowania mogą mieć także zupełnie inne kolory. V4 stosuje się najczęściej przy płytkach patchworkowych i mozaikowych.
Warto mieć również na uwadze jeszcze inne oznaczanie, które może pojawić się na opakowaniu, w formie grafiki. To najczęściej piktogram, w którym kolory poszczególnych kwadratów informują o intensywności tonalności płytek. Innym oznaczeniem, który będzie sugerował o tonalności płytek jest określenie „destonification“. Jeśli taki napis pojawia się na opakowaniu, to znaczy, że płytki różnią się odcieniem albo wzorem.
Jak układać płytki tonalne?
Właściwie im więcej fantazji, a nawet chaosu w układaniu poszczególnych kafli, tym efekt może być bardziej spektakularny i oryginalny. O to przecież chodzi, by uzyskać naturalny efekt drewna, kamienia czy betonu. Co jednak, jeśli na koniec się okaże, że uzyskany rezultat nie jest tym oczekiwanym? Może i tak się zdarzyć, dlatego przy płytkach o klasie tonalności V3 lub V4 warto wcześniej ułożyć całą kompozycję „na sucho” i wtedy przekonać się, co do efektu. Przy spontanicznym układaniu płytek warto jeszcze zwracać uwagę, by ciemniejsze płytki naturalnie przeplatały się z tymi jaśniejszymi, co podkreśli jeszcze bardziej oryginalny wzór płytek. Osoby, które cenią sobie subtelność, a do tego boją się stosowania w swoich wnętrzach znacznych różnic kolorystycznych w kompozycjach ściennych czy podłogowych, powinny wybierać płytki z oznaczeniem V1 albo V2. Ich ułożenie będzie bowiem o wiele prostsze. To nie znaczy jednak, że płytki o większym natężeniu tonalnym nie są warte uwagi. Jak najbardziej są, ale warto pamiętać o tym, że również sposób ich układania bezpośrednio przełoży się na wygląd ściany czy podłogi.
